เช้าวันอาทิตย์ที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๗ เป็นวันสุดท้ายในซูริค สำหรับการเดินทางครั้งนี้ เรามีเวลาสบายๆ ไม่ต้องออกเดินทางเช้ามากอย่างทุกวัน เพราะเครื่องบินออกเวลา ๑๓.๓๐ น. เรากะออกจากโรงแรมเวลา ๙.๐๐ น. ผมจึงมีเวลาออกไปวิ่งออกกำลังกายแถว Zurich West ที่โรงแรม 25 Hours ตั้งอยู่
เป็นเวลาหลายวันที่ผมไม่ได้วิ่ง เพราะต้องออกเดินทางไปเที่ยวตั้งแต่เช้า แม้จะเดินมาก ระหว่างท่องเที่ยว แต่ผมรู้สึกว่าการเดินแบบช้าๆ กับการเดินเร็วหรือวิ่งเหยาะ ให้ผลต่อร่างกายแตกต่างกัน เป็นการสังเกตจากประสบการณ์ของตนเอง
ผมออกไปวิ่งเวลา ๖ น. เศษ ซึ่งแดดออกแล้ว วิ่งไปทางทิศตะวันตก ซึ่งเป็นเขตที่เมืองกำลังขยาย ออกไป มีบริเวณก่อสร้างล้อมรั้วอยู่ จึงเป็นโอกาสให้ต้นหญ้าขึ้นเต็ม หญ้าเมืองฝรั่งนี่ดอกสวย และมีสีสัน ทรงดอกหลากหลาย ผมจึงได้โอกาสถ่ายรูปดอกหญ้าสวยๆ เอามาฝาก
เราวางแผนไปพักที่ ซูริค และเที่ยวแถวนั้นอยู่แล้ว ทำให้สะดวกต่อการไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน ซูริค โดยเรานั่งรถรางไปสถานีรถไฟ ซื้อตั๋วจากเครื่องขายตั๋ว แล้วไปรอรถไฟเที่ยว ๙.๑๗ น. ที่ชาลา ๑๐ ตามที่สาวน้อยดูจากตารางรถไฟ เราซื้อตั๋วชั้นสอง และขึ้นรถทันทีที่เข้าเทียบ เราจึงได้ที่นั่งริมประตู ไม่ช้ามีผู้โดยสารขึ้นมาจนแน่น ส่วนใหญ่ไปลงที่สนามบิน
จากสถานีรถไฟ เดินไปตรวจป้ายบอกว่าให้ไป เช็คอินที่หมายเลข ๑, ๒ หรือ ๓ ปรากฎว่า TG 971 ออกเวลา ๑๓.๓๐ น. เราไปเร็วไป ป้ายยังไม่บอกว่าให้ไปที่หมายเลขไหน ต้องรอราวๆ ๑ ชั่วโมงจึงบอกว่า ไปที่หมายเลข ๑ เราขึ้นบันไดเลื่อนหลายทอด ไปหาที่ เช็คอิน เมื่อเช็คอินได้แล้ว ก็ต้องเดินไปลงบันไดเลื่อนหลายทอด ไปขึ้นรถไฟฟ้าไปยังอาคารทางออก เมื่อได้แล้ว ก็ต้องเดินไปหาประตูกลุ่ม E เมื่อพบก็เดินขึ้นบันได (หรือขึ้นลิฟท์) ไปห้องรับรอง Panorama เพื่อพัก และกินอาหารและเครื่องดื่มรองท้อง เพราะเครื่องออกตั้ง ๑๓.๓๐ น.
แต่ก่อนจะไปห้องรับรอง ก็มีร้านปลอดภาษีมาดักรอให้บริการ สาวน้อยเข้าไปซื้อ ช็อกโกเล็ต สวิส ตามระเบียบ เมื่อเจ้าหน้าที่ได้ยินเราพูดภาษาไทย เขาก็รีบมาให้บริการ ด้วยจิตบริการของคนไทย คือเจ้าหน้าที่ขายของเป็นคนไทย คนไทยเราช็อปเก่งแค่ไหน เป็นที่รู้กัน
ห้องรับรองนี้มีเครื่องดื่มบริการอุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะที่มีแอลกอฮอล์ และกล้วยหอมอร่อย แต่อาหารคาวไม่เอาไหน
TG 971 ออกจากประตู E 34 ผู้โดยสารชั้นหนึ่ง ชั้นธุรกิจ และบัตรทอง ขึ้นเครื่องก่อน บนเครื่องบิน ร้อนกว่าในสนามบินเสียอีก วันนี้ที่ซูริคอากาศร้อนกว่า ๓๐ องศา แต่พอเครื่องบินขึ้น ก็เย็นฉ่ำ และบริการสุดประทับใจ อาหารอร่อย ผมเลือก main course เป็นเนื้อ ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง สาวน้อยเลือกปลา เพราะเนื้อ แสลงโรค
ผมต้องหาทางนอนหลับให้ได้มากที่สุด ออมแรงไว้ประชุมวันรุ่งขึ้น คือวันที่ ๙ มิถุนายน ทั้งเช้าและบ่าย วิธีการที่ใช้คือกินยานอนหลับ ลอราซีแพม ๐.๕ มก. ซึ่งปรากฎว่าช่วยได้ไม่มาก หลับได้ไม่ยาว และหลับๆ ตื่นๆ รวมแล้วน่าจะหลับได้จริงๆ สัก ๔ - ๕ ชั่วโมง การหลับนี้สู้ขาไปไม่ได้
วิจารณ์ พานิช
๙ มิ.ย. ๕๗
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich
ท่านใดสนใจดูภาพประกอบโปรดกด link :http://www.gotoknow.org/posts/571881
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
