คำขอของกระดาษ

เศษกระดาษกราดเกลื่อนเป็นเพื่อนพื้น
ถนนตื่นตาตามยามเช้าตรู่
เมื่อสายลมยามเช้าพัดพราวพรู
กระดาษปูปลิวไปตามสายลม

คงปลิวตามถามข่าวคนเหล่านั้น
ว่าปล่อยฉันเรื่อยไปไม่เหมาะสม
เมื่อยามมาพาเราเอามาชม
ไม่นิยมนำฉันนั้นกลับไป

เหลือความชังสังเวชเศษกระดาษ
คงเก่าขาดรอเขาเอาไปขาย
หรือผุพังวางถมจมดินทราย
มีความหมายเพียงนิดพินิจดู

คงคั่งค้างถั่งถมคมคำถาม
หากคุณงามความดีฉันมีอยู่
นำไปไหนไปด้วยช่วยอุ้มชู
อยากรับรู้คุณค่าว่าเคยมี

โปรดอย่าปล่อยลอยไปฉันไร้ค่า
ปรารถนาด้วยรักในศักดิ์ศรี
นำฉันมาพาฉันไปด้วยใยดี
ตัวฉันนี้ชื่นชอบขอขอบคุณ

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท