"ประเทศไทยของเรา"

นับว่านานมากแล้ว ที่ข้าพเจ้าไม่ได้นั่งเรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยา คงเป็นเวลาหลายสิบปีกระมัง ค่ำคืนวันนี้ (๖ เม.ย.) ที่เพิ่งผ่านพ้นไป ได้มีโอกาสอีกครั้งพร้อมครอบครัวชมการแสดงพลุเฉลิมพระเกียรติเนื่องในวันจักรีบรมราชวงศ์ กับอีกเป็นวันคล้ายวันเกิดลูกชายของข้าพเจ้า ได้พยายามนึกย้อนกลับไปว่าเมื่อไรกันแน่ที่เป็นการล่องเรือในครั้งก่อน ก็นึกไม่ออกจริงๆ แสดงว่าต้องนานมาก มิเช่นนั้นข้าพเจ้าก็คงเริ่มมีความจำที่บกพร่อง บ่งบอกแล้วว่าวันและเวลาผ่านไปนานมากและวันเวลาอีกเช่นกันที่คงใกล้เข้ามาถึงตัวข้าพเจ้าแล้ว แต่ข้าพเจ้าจะพยายามดูแลตนเองเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับครอบครัวให้นานที่สุด สิ่งศักดิ์สิทธิ์คงจะเมตตาประทานพรให้สุขภาพที่ดี ข้าพเจ้าและครอบครัวไม่เคยไปข่มเหงรังแกหรือเอารัดเอาเปรียบใคร ยึดมั่นมาตลอดชีวิตในความกตัญญูรู้คุณแผ่นดิน

ข้าพเจ้านั่งมองสองฝั่งเจ้าพระยาตลอดทาง ที่ชาวต่างประเทศหลายต่อหลายคนเคยกล่าวขานเรียกในอดีตว่า "River of the Kings" หรือ "แม่น้ำแห่งองค์พระมหากษัตริย์" จะเปลี่ยนไปคงเป็นเรื่องของวัตถุทันสมัย สิ่งก่อสร้างต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายหลัง สะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้า สะพานพระราม ๘ มองเห็นรถไฟฟ้าบนสะพานสมเด็จพระเจ้าตากสิน (สะพานสาทร) อาคารบ้านเรือนสูงใหญ่ ชิงช้าสวรรค์ยักษ์บนถนนเจริญกรุง และโรงแรมมีชื่อเสียงเป็นของต่างประเทศเป็นจำนวนมาก

แต่นอกเหนือจากนั้นแล้ว ข้าพเจ้ายังมองเห็นเมืองไทยในความทรงจำของข้าพเจ้า วัดวาอารามที่สวยงาม พระปรางค์วัดอรุณฯ กองทัพเรือ พระบรมมหาราชวัง ตึกโดมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โรงพยาบาลศิริราช โบสถ์คริสตจักรฯ มัสยิด วัดระฆังโฆสิตาราม วัดกัลยาณมิตร วัดประยุรวงศาวาส สะพานพระพุทธยอดฟ้าฯ ฯลฯ ที่ข้าพเจ้าเห็นมาตั้งแต่เกิด สถานที่สำคัญต่างๆ เหล่านี้ถือเป็น "ประเทศไทยในความทรงจำของคนไทยเป็นจำนวนมากมาแต่ในอดีต" ฉันนั้นสถานที่สำคัญทุกแห่งเหล่านี้ก็คงได้แลเห็นประเทศไทย แลเห็นเราคนไทยทุกคนก้าวเดินมาถึงในเวลาปัจจุบัน แล้วคงจะมีความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกับข้าพเจ้าและคนไทยเป็นจำนวนมากว่าบรรพชนเหนื่อยยากกันมามากมายให้แก่ลูกหลาน ปู่ย่าตายายของเราทุกคนที่สร้างชาติประเทศนี้มา แต่คนเพียงไม่กี่คนในเวลาหลังนี้ที่มาข่มเหงทำร้ายประเทศชาติบ้านเกิดเมืองนอนของเราทุกคนจนเกิดความเสียหายครั้งใหญ่หลวง เพียงเพราะความโลภและอุปนิสัยใจคอที่ไม่ใช่คนไทยของตน เขาใจร้ายมากที่ทำกับเมืองไทยได้ถึงขนาดนี้

ข้าพเจ้าถามกับตนเองว่า ทำไมประเทศไทยต้องมาเจอกับคนเช่นนี้ ที่เขาไม่รักชาติบ้านเมือง ขาดความสำนึกไทย ความลืมเนื้อลืมตัวและหวังร่ำรวยมหาศาลมีความหมายเช่นนี้หรือ ลูกหลานช่วยกันจดจำไว้ให้ดี กรณีศึกษาในเชิงลบเช่นนี้คงหาได้ยากเต็มทีไม่ว่าจะในประเทศใดทวีปใดในยุคเวลาปัจจุบัน ครูอาจารย์ชาวต่างประเทศบอกว่าแทบไม่น่าเชื่อว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นในประเทศไทย

เราทุกคนต้องรักประเทศไทยให้มาก มีใจมอบให้แก่กัน และร่วมกันเสริมร่วมกันสร้างบ้านเมืองไทยให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองกันอีกครั้ง

PDRL/336