อ่านตอนก่อนๆ ได้ ที่นี่
ได้มาจากวงเบียร์ ในร้านไทปัน ปัตตานี ค่ำวันอาทิตย์ที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๗ จากปากของราชบัณฑิต เด็กบ้านนอก จากปัตตานี ศ. ดร. สนิท อักษรแก้ว
คุยกันด้วยเรื่องตลกสารพัดเรื่อง มาออกเรื่องต้นไม้ในป่าชายเลน ท่านบอกว่าท่านเป็นผู้ชำนาญ (เรื่องจริง) ต้นไม้ทุกชนิดรู้จักหมด คนกรุงเทพมาถาม “ต้นอะไร ลุง” คุณลุงคนปักษ์ใต้ตอบโดยไม่ลังเล ด้วยสำเนียงปักษ์ใต้ “ต้นไร่โช้” (ต้นไหรโฉ้) ถามอีกชนิดหนึ่ง คุณลุงก็ตอบ “ต้นไร่โช้” คนกรุงเทพชักงง ถามต้นที่ ๓ คุณลุงก็ตอบ “ต้นไร่โช้” อย่างเดิม
คนกรุงเทพงงมาก ว่าที่นี่ต้นไม้กี่ชนิดๆ ก็ชื่อ “ต้นไร่โช้” หมด
คำตอบ “ต้นไร่โช้” เป็นภาษาปักษ์ใต้โบราณ แปลว่า ต้นอะไรก็ไม่รู้
แถมอีกคำ “ถ่ำเท้า” (ทำเฒ่า) ได้มาจากบังดล (คุณดลก้อเส็ม ผดุงชาติ) แห่งบ้านบางกล้วยนอก ต. กำพวน อ. สุขสำราญ จ. ระนอง เมื่อเช้าวันที่ ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๗ เล่าว่าที่ตนและทีมงานดำเนินการอนุรักษ์พื้นที่ป่าต้นน้ำคลองห้วยเสียด ชาวบ้าน บางคน พูดกระทบกระเทียบว่า เป็นหน้าที่ของทางราชการ บังดลเป็นชาวบ้านธรรมดา ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ของตน ถือเป็นการ “ถ่ำเท้า” แปลว่า “สู่รู้” “อวดรู้” “ทำเป็นรู้” หรือ “เสือก”
๑๗ มี.ค. ๕๗