Thaiihdc.org

เนื้อหาการแถลงข่าวชมรมแพทย์ชนบทวันที่ 17 พฤศจิกายน 2556

ต่อประเด็นการนัดชุมนุมวันที่ 20 พ.ย.56 ว่าทำไมต้องไปชุมนุมหน้าบ้านนายกรัฐมนตรี

แถลงโดย นายแพทย์ปวิตร วณิชชานนท์ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลละงู จังหวัดสตูล

รองประธานชมรมแพทย์ชนบท

จากการที่ชมรมแพทย์ชนบทได้นัดชุมนุมใหญ่หน้าบ้านนายกรัฐมนตรี ในวันที่ 20 พฤศจิกายน 2556 นี้ ได้มีคำถามสำคัญที่ชมรมแพทย์ชนบทขอชี้แจงต่อสาธารณะต่อประเด็นคำถามที่ว่า “ทำไมต้องนัดไปชุมนุมแสดงอารยะขัดขืนที่หน้าบ้านายกยิ่งลักษณ์ชินวัตร ทำไมไม่ไปชุมนุมที่กระทรวงสาธารณสุขและการชุมนุมในครั้งนี้ต้องการอะไร”

นายแพทย์ปวิตร วณิชชานนท์ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลละงู จังหวัดสตูล รองประธานชมรมแพทย์ชนบทได้แถลงข่าวแจ้งว่า “การนัดชุมนุมครั้งนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากการขับเคลื่อนคัดค้านนโยบาย P4P และขอเปลี่ยนตัวรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ไม่เอา รมต.ประดิษฐ สินธวณรงค์ เมื่อ5 เดือนที่แล้วมา เพราะกระทรวงสาธารณสุขได้ดื้อรั้นผลักดันนโยบายเก็บแต้มแลกเงินด้วยการใช้มาตรการ P4P, ยกเลิกระเบียบเบี้ยเลี้ยงเหมาจ่าย, การพยายามยึดแทรกแซงและฮุบ สปสช., การปลด นพ.วิทิต อรรถเวชกุล ผู้อำนวยการองค์การเภสัชกรรมอย่างไม่เป็นธรรม เป็นต้น แต่ในครั้งนั้นรัฐบาลได้ทูตและส่งเทียบมาเชิญ ขอให้มีการเจรจากันที่ทำเนียบรัฐบาลในวันที่ 6 มิถุนายน 2556 โดยมีเลขาธิการนายกรัฐมนตรี นายสุรนันทน์ เวชชาชีวะ เป็นคนกลาง จากการเจรจาก็ทำให้ได้ข้อตกลง ที่มีการนำเข้ารับทราบเป็นมติ ครม.ในการประชุมคณะรัฐมนตรีสัญจร ที่จังหวัดกำแพงเพชรในวันที่ 10 มิถุนายน 2556 โดยให้กระทรวงสาธารณสุขดำเนินการตามข้อตกลงให้เสร็จใน 60 วันและในช่วงสามสี่เดือนนี้ กระทรวงยังเดินหน้านโยบายที่ผิดพลาด การบรรจุวิชาชีพนักเรียนทุนให้เป็นข้าราชการที่ไม่เป็นธรรม และการบรรจุลูกจ้างชั่วคราวเป็นพนักงานกระทรวงสาธารณสุข (พกส.) ที่มีกฎกติกาจากส่วนกลางที่คนทำงานดีกลับไม่ได้บรรจุ รวมทั้งการที่กระทรวงสาธารณสุขมีแนวทางในการฮุบงบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้ามาจัดสรรเองด้วย MOC ที่ไม่ได้รับการยอมรับจากทุกฝ่าย ซึ่งทุกนโยบายล้วนมีปัญหา สร้างความแตกแยกและความปั่นป่วนจนเจ้าหน้าที่ไม่เป็นอันทำงานทั้งสิ้น”

นายแพทย์ปวิตร  กล่าวเสริมว่า “บัดนี้เวลาได้ล่วงเลยไปแล้วกว่า 160 วันแล้ว แต่กระทรวงสาธารณสุขก็ไม่ได้รักษาสัจจะ ไม่เคารพมติการเจรจา ไม่ดำเนินการตามมติคณะรัฐมนตรี แพทย์ชนบทจึงมีความเห็นร่วมกันในการทวงสัจจะที่กระทรวงสาธารณสุขละเลย และเนื่องจากข้อตกลงนี้เป็นมติ ครม. เป็นสิ่งที่รัฐบาลต้องร่วมแสดงความรับผิดชอบต่อการไม่รักษาสัจจะของ รมต.ประดิษฐและปลัดณรงค์ สหเมธาพัฒน์ นายกรัฐมนตรีผู้ดำริให้มีการเจรจา จึงควรได้รับรู้ว่า รมต.ประดิษฐและปลัดณรงค์สมคบกันไม่ดำเนินการตามมติ ครม.ใหม่ ประกอบกับทำเนียบรัฐบาลเป็นเขตหวงห้ามการชุมนุมตาม พรบ.ความมั่นคง การมาชุมนุมที่หน้าบ้านนายกรัฐมนตรี ตามที่เคยมีการนัดหมายไว้แล้วยกเลิกไป จึงมีความชอบธรรมและเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการแสดงเจตนารมย์ในครั้งนี้ส่วนการที่ไม่ไปที่กระทรวงสาธารณสุขนั้น เพราะไม่มีประโยชน์ใดที่จะไปเรียกร้องให้ดำเนินการตามมติ ครม.ใหม่ จากคนที่ดื้อด้านไม่ทำตามมติ ครม.เอง ไม่มีประโยชน์ในการไปแสดงออกหรือพูดคุยกับคนที่ไม่มีสัจจะ เพราะแม้จะรับปากแต่เราก็ไม่เชื่ออีกต่อไป”

อย่างไรก็ตาม นายแพทย์ปวิตร กล่าวทิ้งท้ายว่า “ด้วยสถานการณ์บ้านเมืองที่มีความขัดแย้งสูงยิ่ง และหลายท่านแสดงความห่วงกังวลมาด้วยความหวังดี ชมรมแพทย์ชนบทเข้าใจดีว่า การชุมนุมยืดเยื้อมีความเสี่ยงสูงและยากต่อการรักษาความปลอดภัย ดังนั้นการชุมนุมที่หน้าบ้านนายกรัฐมนตรี จึงจะเป็นการชุมนุมด้วยสันติที่ไม่ยืดเยื้อ ไม่ค้างคืน และเมื่อประกาศเจตนารมณ์เสร็จสิ้น สมาชิกแพทย์ชนบทและสมาชิกโรงพยาบาลชุมชนใครจะเดินทางไปเข้าร่วมการชุมนุมแสดงอารยะขัดขืนที่เวทีอื่นใดก็เป็นเสรีภาพส่วนบุคคล”

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich

หนังสือ สูง ต่ำ ไม่เท่ากัน : ทำไมระบบการศึกษาจึงสร้างความเหลื่อมล้ำบอกว่า    ในส่วนของความเหลื่อมล้ำที่วัดได้   ได้ศึกษา ๓ ประเด็น คือ (๑) ความเหลื่อมล้ำของโอกาส   (๒) ความเหลื่อมล้ำของทรัพยากรที่ลงทุนเพื่อการศึกษา   และ (๓)​ ความเหลื่อมล้ำของผลลัพธ์ทางการศึกษา

เรื่องแรก คือความเหลื่อมล้ำของโอกาส หนังสือบอกว่าเป็นข่าวดี    คือในภาพใหญ่ ความเลื่อมล้ำลดลงมาก    คือคนไทยมีโอกาสเข้าถึงการศึกษาได้ดีขึ้นอย่างน่าชื่นใจ    ซึ่งประเด็นนี้ผมเถียงหัวชนฝาว่าไม่จริง    เพราะเราต้องมองที่โอกาสเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพ ไม่ใช่โอกาสเข้าถึงการศึกษาเฉยๆ

เวลานี้คนไทยต้องดิ้นรนทุกข์ยาก เพื่อหาที่เรียนที่มีคุณภาพให้แก่ลูกหลาน ไม่ต่างจากสมัยก่อน    นี่คือข้อสังเกตของผม

หาที่เรียนยังไม่พอ ต้องจ่ายเงินค่ากวดวิชาที่แสนแพงอีกด้วย

น้องชาย (นพ. วิโรจน์ พานิช) เล่าให้ฟังว่า    ที่สุราษฎร์ คนที่พอมีเงิน นิยมส่งลูกไปเรียนชั้นมัธยมที่มาเลเซีย    เพราะคุณภาพคุ้มค่าเงิน    และถูกกว่าให้เรียนที่เมืองไทย    เพราะเรียนที่เมืองไทยต้องรวมค่ากวดวิชา และอื่นๆ ด้วย

เรื่องที่สอง ความเหลื่อมล้ำของทรัพยากร ผมสนับสนุนความเห็นในรายงานนี้อย่างเต็มที่    ว่าเวลานี้เราลงเงินผิดที่    และเห็นว่าเป็นเรื่องที่กระทรวงศึกษาธิการจะต้องรับผิดชอบดำเนินการต่อไป    นักวิจัยควรเก็บข้อมูลติดตามผล    ว่าระบบของเราดีขึ้นหรือเลวลง เมื่อเวลาผ่านไป

ความเหลื่อมล้ำและผิดพลาดในเรื่องการจัดสรรทรัพยากร    อยู่ที่จัดสรรให้แก่การศึกษาระดับปฐมวัยน้อย และค่อยๆ จัดเพิ่มขึ้น จนสูงสุดในระดับอุดมศึกษา     นี่คือแนวทางที่ผิด    เพราะผลของการศึกษาที่ดีในระดับปฐมวัย จะก่อผลดีต่อรัฐสูงสุด    ส่วนผลของการศึกษาระดับอุดมศึกษาได้แก่ตัวบุคคลมากกว่าผลต่อรัฐ

แต่ก็มีข้อสังเกตเพิ่มในเรื่องเมื่อลงเงินไปแล้ว ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์    จะเห็นว่า ประเด็นคุณภาพแฝงอยู่ในนโยบายการศึกษาทุกจุด    หากไม่มีคุณภาพในการใช้เงิน ยังมีคอรัปชั่นทางตรงและทางอ้อมมากมายในวงการศึกษา ใส่ทรัพยากรลงไปก็สูญเปล่า

เรื่องที่สาม ผลลัพธ์ทางการศึกษาของผู้เรียน    มีความเหลื่อมล้ำระหว่างภูมิภาค, ระหว่างในและนอกเทศบาล และระหว่างหน่วยงานที่กำกับสถาบันการศึกษา

ผมขอเพิ่มเติมความเหลื่อมล้ำของผลลัพธ์ทางการศึกษาระหว่างนักเรียนในชั้นเรียนเดียวกัน    ผมได้ยินมาว่าความเหลื่อมล้ำนี้สูงกว่าความเหลื่อมล้ำระหว่างโรงเรียน   เมื่อวิเคราะห์จากข้อมูลผลการสอบ PISA ผมคิดว่า ควรมีการวิจัยเรื่องความเหลื่อมล้ำของผลลัพธ์ทางการศึกษาในชั้นเรียน    เพื่อหาทางแก้ เพราะเป็นเรื่องใหญ่ที่แสดงความผิดพลาดในการจัดการเรียนรู้    และน่าจะเป็นเรื่องที่แก้ได้ไม่ยาก ตามหลักการศึกษา

วิจารณ์ พานิช

๑๒ ต.ค. ๕๖

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich