Thaiihdc.org

การศึกษากับอิสรภาพ

ในการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ผู้ดำเนินการโครงการวิจัยกระบวนการพัฒนาครู ด้วยระบบหนุนนำต่อเนื่อง (Teacher Coaching) ระยะที่ ๒   เมื่อวันที่ ๒๔ พ.ย. ๕๖ ที่จังหวัดสมุทรสาคร   หลังจากทีมงานของ ๙ จังหวัด แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องราวความสำเร็จ  และจุดอ่อนที่ต้องแก้ไข กันเป็นกลุ่มย่อย   แล้วเปลี่ยนเป็นทีมเดียวกันรวมกลุ่มประชุมเพื่อวางแผนการไปดำเนินการต่อ

ผมนั่งฟังทั้งในกลุ่มย่อย และฟังการรายงานผลการประชุมกลุ่มอย่างตั้งใจ    และบอกกับตัวเองว่า หากจะให้ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาสูงขึ้น   สิ่งที่ครูและนักเรียนต้องการมากที่สุดคือ อิสรภาพ ทั้งที่เป็นอิสรภาพจากคำสั่งการจากหน่วยเหนือ ที่สั่งการเพื่อผลงานของตน  หรือเพื่อผลประโยชน์ของตน   อิสรภาพจากงานที่ไม่ช่วยให้ผลสัมฤทธิ์ในการเรียนของนักเรียนดีขึ้น   หรือกลับทำให้ครูต้องทิ้งศิษย์ไปทำงานตามคำสั่ง

ในวงสนทนา มีคนเล่าว่า มักจะมีการจัดการประชุมใหญ่โต มี organizer มาจัดพิธี เพื่อเชิญ “ผู้ใหญ่” มาเป็นประธานในพิธี   และเพื่อให้สมเกียรติ ต้องเกณฑ์นักเรียนและครูไปในงาน    ทำให้ต้องปิดการเรียน ไปเป็นไม้ประดับในงาน

แต่อิสรภาพที่สำคัญกว่า คือ อิสรภาพจากถูก-ผิด ในขั้นตอนของการเรียนรู้ อิสรภาพจากความกลัวว่าจะถูกหาว่าโง่   ไม่กังวลหรือกลัวว่าคำตอบของตนจะถูกหรือผิด   เพราะ “ถูกก็ได้เรียนรู้   ผิดก็ได้เรียนรู้”    เป้าหมายที่แท้จริงคือการเรียนรู้   ไม่ใช่การตอบคำตอบที่ถูกต้อง ในระหว่างกระบวนการเรียนรู้

ครูอาจารย์ ต้องทำตัวเป็นตัวอย่างแก่ศิษย์    ว่าครูก็ทำผิดได้ เข้าใจผิดได้ มีความรู้ผิดๆ ได้    แต่เมื่อนำมาเข้ากระบวนการเรียนรู้   ความเข้าใจผิดในเรื่องความรู้ก็จะถูกแก้ไข   เกิดความรู้ความเข้าใจที่ก้าวหน้า และถูกต้องยิ่งขึ้น   นักเรียนนักศึกษา ซึ่งอยู่ระหว่างศึกษาเล่าเรียน จึงต้องไม่กลัวที่จะแสดงความคิดเห็น เพื่อซักซ้อมความเข้าใจของตน  และเพื่อต่อยอดความรู้ของตนขึ้นไป

ผิดเพื่อการเรียนรู้ ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย   และไม่มีโทษแต่ประการใด

หนึ่งคำถาม มีได้หลายคำตอบ    คำอธิบายวิธีคิดไปสู่คำตอบ สำคัญกว่าตัวคำตอบ

ยิ่งสำคัญกว่า คือ อิสรภาพจากความกลัวการประเมิน ไม่กลัวการประเมิน   ในที่ประชุมวันนี้ มีคนบอกว่า ครูทั้งเกลียดทั้งกลัวการประเมิน    ซึ่งผมตีความว่า เพราะครูกลัวว่าสิ่งที่ตนทำนั้น จะผิดหรือไม่ดีพอ กลัวเสียหน้า กลัวสอบตก    ซึ่งเป็นกระบวนทัศน์ที่ผิด

ซึ่งเรื่องนี้โทษครูไม่ได้   ต้องโทษครูของครู   ที่วางท่าทีเรื่องการประเมินผิด   หลงเน้นที่การตัดสินถูก-ผิด    หรือการประเมินแบบ summative evaluation   ไม่เน้นที่การประเ���ินเพื่อพัฒนา (formative assessment)    ซึ่งหมายความว่า การประเมินระหว่างการทำงาน/การเรียนรู้ ไม่ใช่ตัวตัดสิน   ตัวตัดสินคือผลสัมฤทธิ์ของการเรียนรู้

ทั้งครูและศิษย์ ต้องการความมั่นใจ ในกระบวนการ “ทำไปเรียนรู้ไป ของตน”    ไม่กังวลกับถูก-ผิด    แต่มั่นใจในกระบวนการที่ตนคิด-ทำ-คิด และคิดร่วมกัน ไตร่ตรองร่วมกัน   เพื่อการเรียนรู้ร่วมกัน ทั้งศิษย์ทั้งครู    ปลอดภัย (หรือเป็นอิสระ) จากคนในหน่วยเหนือ ที่คอยมาชี้ถูกชี้ผิด

อิสรภาพ อีกประการหนึ่ง คือ อิสรภาพจากสูตรสำเร็จ ที่หน่วยเหนือกำหนด “พิมพ์เขียว” สั่งลงมาให้ถือปฏิบัติ ในลักษณะของ “หลักสูตรสำเร็จรูป”   ให้ครูทำตามโดยไม่ต้องคิด    เพราะในการเรียนรู้ในศตวรรษที่ ๒๑ นักเรียนต้องเรียนจากการลงมือปฏิบัติและคิดด้วยตนเอง   และครูทำหน้าที่คิด/กำหนดกระบวนการเรียนรู้ที่เหมาะสมต่อศิษย์กลุ่มนั้นๆ   คือทั้งครูและศิษย์ ได้ “คิดและทำ” และ “ทำและคิด” ด้วยตนเอง   เพื่อบรรลุเป้าหมายของการเรียนรู้ ที่กำหนด

วิจารณ์ พานิช

๒๖ พ.ย. ๕๖

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich

ความห่วงใยประเทศชาติจากคนไทยที่เป็นผู้ใหญ่ในต่างแดน

ผมได้รับ อีเมล์ จาก ศ. ดร. เมธี เวชารัตนา ดังต่อไปนี้

Dear Than Arjan Mhor Vicharn:

… I read several articles that you posted about the current situation in Thailand.  Many thanks for your stance and truthfulness.  It is sad to see many so-called educated people, politicians and government officials alike, to behave the way they are.

I call it a failure of our education system as our degrees that these people have are merely pieces of papers.  I learned when I was young from Chinese literature that higher education is about understanding righteousness and people, nothing to do with greed, corruption and amassing money.

Every press conference that CAPO put out or Speaker of the Government gave to the press are some unbelievable make-up stories and lies.  Many were beyond common sense, even though some video footages have clearly shown the barbaric acts and brutality of crowd-controlled policemen.

Does anyone at all on the government have any common sense and guilt for being a part of these nonsenses?  This is unbelievable!  These individuals have no shame of saying these untruthful stories in public.  The presses have no judgment and courage to write about the truth and righteousness.

Like one of the recent headlines that newspaper disclosed the wealth of politicians who held office during the past one year.  The richest politician is Dr. Plodprasob, who has, within one year, increased his asset by nearly 1 billion baht (about 950 million to be exact).  The press only paid attention at the headline of being the richest, able to manage to get so much money in one year, but no one talked about how he got it.

In my recent talk at the "Dinner Talk 2014" on December 12, 2013, organized by the Alumni Association of Chula's Engineering School celebrating 100 years of the school, I discussed about the majority vote supporting the following leaders while they were in power: President Marcos of the Philippines (always won majority vote; his act of corruption set back the Philippines for 30 years); Suharto of Indonesia (also won majority vote in every election); So as Saadam Hussein of Iraq, Assad of Syria, Kardafi of Libya, and Mubarak of Egypt (who has amassed US$70 billion, making him quietly the richest man in the world and Egypt one of the poorest countries in the Middle East today).  So,"Democracy" and claim of majority are merely a gimmick of dirty politicians all around the world.

During the past month, I have given some thoughts into the reform, if it were to happen in Thailand.  One idea, besides the general concept of ridding of all forms of corruptions, is the "Debt Ceiling" of the government, States and Local alike.  During the past 35 years that I lives in the U.S., I have seen many States and Municipalities file for bankruptcy.  Recently, we saw the City of Detroit, Greece, etc.

So, what I am suggesting is Thailand should demand any future government to have a balance budget so they cannot just get the loan for any project they want.

Secondly, last year (2012) the State of New Jersey wanted to borrow US$750 million to support higher education in the State of New Jersey.  The NJ Government under Governor Chris Christie has to put the proposal on the Ballot for vote by people of the State of New Jersey, asking whether they agreed to borrow the money for the project as the loan is the debt of every household in the State of New Jersey.

Thailand should do the same for any future mega loans, like the 2 trillion baht loan for the high speed train proposal or the  350 billion baht loan for the flood prevention project.

I did a quick calculation for the cost to each household in Thailand to pay back these two loans, and here are the numbers:

We have approximately 67 millions people (babies, young and working people, elders).  I would say those who work to generate income are the young and working people of the family,estimating at 40-50% or sometimes just one in four of the total population or about 16-35 millions people.  If we divide 2.35 trillion baht from the two projects with 67 million, each Thai will owe 35,000 baht.  Per household, assuming 4 persons per household, each average small family will owe 140,000 baht from these two loans.

Since the Government creates this debt to the public, it needs the people to agree to the loan, and that is the reason why, in the U.S., they need to put the loan proposals for a vote.

…………..

Methi Wecharatana

ข้อเสนอของ ศ. ดร. เมธี คือ

1. งบประมาณประจำปีของประเทศต้องเป็นงบประมาณสมดุล   เพื่อป้องกันรัฐบาลที่ฉ้อฉลสร้างหนี้ให้แก่ประเทศ
2. หากจะมีการกู้เงินสร้างหนี้ก้อนใหญ่ในระยะยาวให้แก่ประเทศ ต้องจัดให้ประชาชนลงมติว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย

ผมตอบดังต่อไปนี้

Dear Dr. Methi

Great to hear from you! As always, I learn a lot from our contact.

For the political crisis of our country, I think that it is a blessing in disguise. We have come to the tipping point that people will learn that the present political system is a very bad one. We, the Thai people, have to work for the real reform. The opportunity comes with the crisis. Everybody has to participate. I am very much impressed with the Thais in USA who help informing the truth to the world to correct biased news from some foreign reporters.

Would you agree if I put this e-mail of yours into my blog to communicate your ideas to the Thai general public? I think it is worth publicize.

Wishing you and your family a happy, prosperous and successful New Year as well.

Best regards,

Vicharn

และ ดร. เมธีตอบดังนี้

Dear Than Arjan Mhor Vicharn:

Please feel free to publicize it.

Personally, I agree wholeheartedly with you that this is the opportunity for Thai people to wake up and move in the right direction, i.e. get rid of corruption (the cancer of Thailand, Thai government, and Thai Politics), be competitive like Korea, Singapore,  by Plus-HD-1.5" style="color: #0022cc; text-decoration: underline !important; background-color: transparent !important; border: none !important; display: inline !important; float: none !important; height: auto !important; margin: 0px !important; min-height: 0px !important; min-width: 0px !important; padding: 0px !important; vertical-align: baseline !important; width: auto !important;">Hong Kong, etc.

The only concern I have is how many lives we have to sacrifice.  I have not seen any country in the world that goes through this changes without bloodshed.  Hopefully, Thailand will be the first.

I often tell everyone that ATPAC has no color, but this is the first time I told ATPAC's Executive Board that they have to let Thai people know our stance, if we were to call ourselves "Educated and Responsible".  It is not about choosing side, it is about righteousness, without which we are no different than any other spicy.

Thailand, as a country, and Thai people need direction.  I have personally gone to the Democracy Monument to join the protest several times just to express my point and my responsibility when I visited Thailand during the past two months.  By the way, to support the idea I wrote to you earlier, I just digged up an article on the wab and just about to send it to you.  In short, I am very pleased to get a prompt reply from you.  Hopefully, working together, we will get Thailand moving in the right direction.

Respectfully,

Methi

บทความที่ ดร. เมธีอ้างถึง อ่านได้ที่ Voters Approve More State Debt.docx

วิจารณ์ พานิช

๒๙ ธ.ค. ๕๖

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich

ถึงทั่วโลก...

ฉันเชื่อว่าพวกคุณคงได้ยินเกี่ยวกับประเทศไทยมามากพอสมควร ใช่แล้ว ประเทศไทย! ดินแดนของอิสระเสรีภาพ ดินแดนของประชาชนที่รักพระมหากษัตริย์อย่างเต็มหัวใจ ดินแดนที่มีประชาชนพูดว่า “ฉันรักในหลวง” ด้วยหัวใจที่มีแต่ความจงรักภักดี ดินแดนที่ยินดีเปิดรับทุกศาสนาด้วยไมตรีจิต และ เป็นดินแดนที่ประชาชนรักสันติภาพ...

แต่ถึงกระนั้น...พวกเราคนไทยก็ต่อสู้เพื่อความถูกต้องและเชื่อมั่นในความถูกต้อง
ช่วงเวลาประมาณเดือนกว่าที่ผ่านมาจนกระทั่งปัจจุบัน ประเทศไทยได้เกิดความวุ่นวายทางการเมืองมากมาย สาเหตุหลักๆก็เกิดจากรัฐบาลไทยที่ได้สร้างมันขึ้นมา รัฐบาลที่คนไทยเลือกเข้ามาเพื่อมาทำงานให้ประเทศชาติในนามของประชาชน โดยเฉพาะผู้ที่ด้อยโอกาสในประเทศให้ได้มีโอกาสลืมตาอ้าปาก

จริงๆแล้วที่ฉันเขียนบทความนี้จุดประสงค์นั้นไม่ได้เพื่อที่จะมาบอกถึงสาเหตุทั้งหมดที่รัฐบาลได้ก่อขึ้นมาและนำประเทศชาติไปสู่สถานการณ์แบบนี้แก่ชาวโลก เพราะฉันเชื่อว่าถ้าคุณกำลังอ่านบทความนี้ คุณคงได้รู้เหตุผลที่ทำให้เกิดความวุ่นวายมาพอสมควรแล้ว ถึงแม้ว่าลึกๆในใจฉันอยากจะพูดก็ตามที

จุดประสงค์ของบทความนี้ คือ ฉันอยากจะขอร้อง “ชาวโลก” ด้วยไมตรีจิตว่า “กรุณาเข้าใจพวกเราเถอะ”
กรุณาอย่ามองถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบันแล้วด่วนสรุปว่าพวกเราไม่เชื่อในระบอบประชาธิปไตย ฉันอยากบอกว่าพวกเรานี่แหละที่ต้องการประชาธิปไตยให้เกิดขึ้น พวกเราไม่ใช่นักปฏิวัติ พวกเราไม่เชื่อในการใช้ความรุนแรง

พวกเรานี่แหละคือประชาชนแห่งความเป็นประชาธิปไตย เพียงเพราะว่าพวกเราต้องการเลื่อนการเลือกตั้งออกไป นั่นไม่ได้หมายความว่า พวกเราปฏิเสธประชาธิปไตย ไม่ใช่เลย พวกเราแค่อยากจะ “ทำความสะอาดบ้าน” หมายถึง ประเทศไทยของพวกเราก่อน จากนั้นบ้านของเราก็จะเป็นบ้านที่น่าอยู่

ณ ตอนนี้บ้านของเรามันทั้งรก ทั้งสกปรก และ ไม่อยู่ในสภาพที่จะอยู่อาศัยได้ด้วยความสุขสบาย ดังนั้น พวกท่านช่วยกรุณาอย่าเข้าใจว่าพวกเราต่อต้านการเลือกตั้ง พวกเราต้องการให้มีการเลือกตั้งเกิดขึ้นแน่นอน แต่มันต้องเกิดขึ้นด้วยเหตุผลและเจตนารมณ์ที่ถูกต้องในเวลาที่เหมาะสม

พวกเราในฐานะประชาชนคนไทยไม่มีความเชื่อในความเป็นเผด็จการ ประชาชนคนไทยที่ออกไปชุมนุมต่อต้าน พวกเขาไม่ได้โง่ ไม่ได้บ้า และก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาออกไปชุมนุมด้วยเหตุผล เหตุผลที่ทำให้หัวใจเขาสั่งให้ทำและทำด้วยสติปัญญาของพวกเขา

กรุณาอย่าเข้าใจผิดและอย่าตัดสินพวกเขาแบบผิดๆ ประชาชนเหล่านั้นเค้ามีความรักให้กับประเทศชาติของเขา ด้วยสถานการณ์วุ่นวายทางการเมืองในตอนนี้ ถ้าเรารีบจัดตั้งการเลือกตั้งเพียงเพื่อแค่จะให้มีขึ้น ความจริงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ คือ เราจะต้องกลับมาวังวนแห่งปัญหาเดิมๆอีก มันจะกลายเป็นวงจรปัญหาที่รัฐบาลสร้างขึ้นและนำมาซึ่งความเลวร้ายให้กลับมาอีก

ปัญหาที่เกี่ยวกับการคอรับชั่นของรัฐบาล ปัญหาที่รัฐบาลรับคำสั่งจากคนผิดที่อยู่นอกประเทศ ปัญหาการบั่นทอนระบบการศึกษาที่เป็นรากฐานอันสำคัญของการพัฒนาประเทศ รวมทั้งตอนนี้ รัฐบาลได้ใช้อำนาจครอบคลุมสื่อต่างๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสื่อโทรทัศน์ วิทยุ และ หนังสือพิมพ์ โดยประชาชนจะได้รับรู้และรับฟังข่าวสารเฉพาะสิ่งที่รัฐบาลยอมให้เสนอเท่านั้น อีกทั้งยังมีการบิดเบือนข่าวสารมากมายเพื่อให้เกิดความชอบธรรมแก่ตนเองในสิ่งที่รัฐบาลได้ทำการซึ่งป็นอันมิชอบต่อประชาชนและประเทศชาติ(นี่แหล่ะ เผด็จการอย่างชัดเจน!) ที่สำคัญไปกว่านั้น

รัฐบาลยังได้ออกมาปฏิเสธคำตัดสินของศาลรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฏหมายอันสูงสุดของประเทศ รัฐบาลใช้เงินซื้ออำนาจในสภา(แม้แต่ประชาชนที่สนับสนุนรัฐบาลยังรู้เลย) รัฐบาลทำเหมือนประเทศชาติเป็นธุรกิจส่วนตัว ใช้หาแต่ผลกำไรเพื่อตนเอง ครอบครัว และพรรคพวกของตน คิดเป็นอย่างเดียวคือ “ผลตอบแทนจากการลงทุน”

นายกรัฐมนตรีไม่มีความรู้และทักษะการเป็นผู้นำ เธอถูกเลือกขึ้นมาเป็นนายกได้โดยการที่พี่ชายของเธอใช้เงินซื้อเสียงให้เธอเข้ามา พี่ชายเธอสอนเธอและแนะนำวิถีทางให้เธอทำทุกอย่างที่พี่ชายเธอต้องการ ทำทุกอย่างโดยใช้ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย เพื่อนำมาในสิ่งที่ตนต้องการผ่านทางน้องสาวที่ดำรงตำแหน่งขณะนั้น

และเพราะเหตุนี้ ประเทศไทยจึงถูกทำร้ายอย่างสาหัส และ ตอนนี้ก็ยังวางแผนที่จะใช้การเลือกตั้งเป็นเครื่องมือในการที่จะนำมาซึ่งอำนาจเบ็ดเสร็จทางการเมืองให้กับตนเองและครอบครัวอีกครั้ง

พวกท่านอาจสงสัยว่าจะทำได้อย่างไร ฉันขออธิบายสั้นๆง่ายๆนะ ถ้ารัฐบาลสามารถบังคับให้การเลือกตั้งเกิดขึ้นได้ในอนาคตอันใกล้นี้ รัฐบาลก็จะกระทำการอย่างเดิมอีก เนื่องจาก ทักษิณ พี่ชายของนายกรัฐมนตรีมีเงินมากมาย มั่งคั่ง จะว่าไปก็มากเกิน จะหาอำนาจให้น้องสาวตนเองอีกครั้งโดยการใช้เงินซื้อ นักการเมือง นักกฏหมาย ตำรวจ ทหาร และองค์กรอื่นๆอีกมากมาย

เมื่อพวกเขาถูกซื้อด้วยเงินของทักษิณ เค้าก็จะฟังและทำตามคำสั่งของทักษิณด้วยความยินยอม พวกเค้าก็จะลืมนึกถึงสิ่งที่ดีที่สุดที่ควรทำให้กับประเทศไทยและประชาชนคนไทย รัฐบาลกลายเป็นรัฐบาลที่หล่อหลอมไปด้วยความโลภ คิดแต่ผลประโยชน์ คิดแต่ว่าทำอย่างไรที่จะให้ตน ครอบครัวของตน และพวกพ้องของตนได้ประโยชน์จากการโกงกินเงินซึ่งเป็นเงินของประชาชน

นี่คือเหตุผลส่วนหนึ่งที่รัฐบาลต้องการให้มีการเลือกตั้งเกิดขึ้น การเลือกตั้งจึงเป็นเครื่องมือเดียวที่ทักษิณและรัฐบาลมีอยู่ในตอนนี้ที่จะใช้ เพื่อนำมาซึ่งความชอบธรรมของตนในการเข้ามานั่งเก้าอี้ในรัฐสภาอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็จะผลักดันครอบครัวตนเองและพวกพ้องของตนขึ้นมาใช้อำนาจอีก

เหตุผลที่กล่าวมานั้นเพื่อต้องการอธิบายให้โลกรู้ว่า ทำไมผู้ที่ออกมาชุมนุมถึงเรียกร้องให้รอก่อน รอให้เพวกเขาปฏิรูป รอให้พวกเขาล้างความสกปรกของระบบการเมือง(ระบอบทักษิณ)ออกไปก่อน แล้วจากนั้นเราค่อยมาเลือกตั้งกัน การเลือกตั้งที่มีความถูกต้อง การเลือกตั้งที่ใสสะอาด การเลือกตั้งที่จะทำให้ได้มาซึ่งรัฐบาล โดยประชาชน และที่สำคัญต้องเป็นรัฐบาลเพื่อประชาชน รัฐบาลที่สร้างประโยชน์ให้กับประเทศชาติ และ ประชาชนโดยถ้วนหน้า ไม่ใช่แค่ “ครอบครัวและพวกพ้องของตนเอง” เท่านั้น

ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่สามารถรับประกันได้ว่า เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมของการเลือกตั้งที่พวกเราต้องการ ผลจะออกมาเป็นอย่างไร มันเป็นเรื่องของอนาคตที่พวกเราไม่สามาถมองเห็นด้วยตา แต่อย่างน้อยพวกเราก็ต้องพยายามอย่างที่สุดที่จะป้องกันวงจรอุบาทว์ไม่ให้เกิดขึ้นอีก

คุณ(ทั้งโลก)อาจจะโอนเอียงไปทางความคิดที่ว่า ทางเดียวที่ประเทศไทยจะพิสูจน์ว่ายังเชื่อมั่นในความเป็นประชาธิปไตย คือ ต้องจัดการเลือกตั้งโดยเร็วที่สุด หรือ การเลือกตั้งจะต้องมีขึ้นในตอนนี้ ถ้าโดยปกติแล้ว พวกเราก็เห็นด้วย แต่ ทุกอย่างมีข้อยกเว้นเสมอ แล้วพวกเราก็อยากจะบอกว่า ประเทศไทยตอนนี้กำลังอยู่ในข้อยกเว้นนั้น ข้อยกเว้นที่ทำให้เราต้องปฏิรูปก่อนที่จะมีการเลือกตั้งครั้งใหม่

พวกเราไม่ต้องการที่จะกวาดฝุ่นและสิ่งสกปรกแล้วเอาไปใส่ไว้ใต้พรม แล้ววันนึงมันก็จะออกมาอีก ทำให้เกิดความสกปรกขึ้นมาอีก พวกเราอยากจะกำจัดความสกปรกออกไปอย่างถาวร และหวังว่าบ้านของพวกเราจะสะอาดได้ในที่สุดเพื่อพวกเราและลูกหลานต่อๆไปในอนาคต

ได้โปรดเข้าใจพวกเราด้วยว่า พวกเราเองก็ไม่ต้องการความเป็นเผด็จการ พวกเราต้องการเสรีภาพ พวกเราเชื่อในความเป็นประชาธิปไตย แต่ ณ ตอนนี้ พวกเราต้องการแก้ไขปัญหาที่มีอยู่ก่อน ดร.เสรี วงษ์มณฑา เคยพูดว่า “ไฟกำลังไหม้บ้าน ดับไฟให้ได้ก่อน อย่าเพิ่งถามว่าดับไฟเสร็จแล้ว จะสร้างบ้านใหม่แบบไหน ให้ใครสร้าง ดับไฟให้ได้ก่อน” คุณว่าเหตุผลแค่นี้พอไหม?

ขอบคุณ
ด้วยความเคารพ

Dear World

I am pretty sure that you have heard much about Thailand. That's right, Thailand: The land of freedom; the land whose people are proud to say "We love our king," and mean every word of what they say; the land that welcomes all religions; and the land whose people are peaceful, yet who are willing to fight for what is right and for what they believe.

For the past month or so up until now, we have been experiencing a national turmoil that has drawn worldwide attention. This situation was caused by a political crisis created by our government—the very same government that we, the Thai people, elected to work for the country on behalf of all of its citizens, especially the underprivileged among us. I am not here to state all of the reasons the government ended up in this situation because I know for a fact that, if you are reading this article, you already know many of them. So even though deep down inside I really want to say more about what has been going on in Thailand, I won’t: The purpose of this article is to kindly beg you — the “World” — to understand us.

Please don't look at what has been going on here and conclude that we don't believe in democracy. We most certainly do. We’re not revolutionaries. We don't believe in violence. We are a democratic people. Just because we want to postpone the election, that doesn't mean that we are denying democracy. No — we simply want to “clean up our house” first, so that we can then make it our "home sweet home." Right now, our house is so messy, dirty, and not in any condition to comfortably live in. So please, don't think that we are anti-election. We all do want the election to happen, but it has to be at the right time and for the right reasons. We as a people don't believe in dictatorship, not at all. The protestors out there are not stupid, not crazy, and not ignorant. They are out there for good reasons — reasons that their hearts and their minds tell them are right. Please don't misunderstand and misjudge us — people who very much love our country — by the tumultuous situation we are in right now. If we rush to set up the election
for political expediency, we know for a fact that we will run into the same problems again. It will be a vicious cycle of government corruption, possibly with terrorist influence from outside the country, further undermining our educational system. The government has already taken control of the television, radio, and newspaper media, choosing what people can or can't hear or see (Huh! talk about dictatorship!). More importantly, the government has refused to abide by the verdict of constitutional law. They use money to buy their power in parliament (even the people who support them realize that). The government treats our country like a personal business, earning the benefits for themselves. All they can think of is their "return on investment." The PM doesn't even have "leadership skills." She was selected to be PM because her brother “bought it” for her. Her brother is out there coaching her to do all the wrong things, which has ended up hurting the country in ways that you probably can't imagine. And, last but not least, this government plans to use the election as a tool for achieving a virtual dictatorship. You may wonder, “How so?” If they can force the election to happen in the near future, they will, as they did before, grab control of the parliament, and do the same things all over again. Thaksin has so much money (way too much), he would “buy” votes for his sister (or even his own family) again. He would “buy” the politicians, the lawyers, the policemen, the military, etc. They would listen to him and willingly follow his instructions. They would never think about what’s best for the country or the people — all they would think about is how they are going to get the money (money which belongs to the Thai people) for themselves. Thaksin would use the dirty election to legitimize whatever he wants via his sister or someone else from his family (Adam's family). That's why we say we need to wait. We definitely want to have an election, but it has to be a legitimate election — one that results in a government chosen by the people, for the people — a democratic government that benefits all Thais, not just one family!
Of course there is no guarantee how the election — whenever it is held — will turn out. We don't have a crystal ball to see the future, but we must do our best to prevent the evil cycle from happening again. You (the World) may be inclined to believe that the only way to prove that Thailand still believes in democracy is to have the election right away. In most cases, I would agree with you. But just like anything else, there are always exceptions. I believe that the situation in Thailand today is just such an exception.
We don't want to “sweep the dirt under the carpet” only to have it come back and bite us in the ass (please excuse my language). We want to permanently get rid of it, and, hopefully have a “clean house” for all of us and for generations to come.
Please understand: we don't want to be dictated to. We want to have freedom. We believe in democracy. But we have to take care of the problems first. Dr. Seri Wongmontha said "Please don't ask how are we going to build the new house while the house is on fire. We need to put the fire out first before building the new house." Don't you think it make sense?

Thank you.

With all my respect,

Anonymous

V For Thailand

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich

อวสานของการสอนในชั้นเด็กเล็ก

บทความเรื่อง The Death of Preschool เขียนโดย Paul Tullis     ตีพิมพ์ในนิตยสาร Scientific American ในปี ค.ศ. 2011    และพิมพ์ซ้ำในหนังสือ The Science of Education ในปี 2012  บอกว่า การสอนวิชาในชั้นเด็กเล็กเป็นสิ่งไม่พึงประสงค์   แทนที่จะให้ผลดี กลับก่อผลร้ายต่อชีวิตของเด็กในภายหน้า

นี่คือผลงานวิจัย ที่บอกว่าผู้คนโดยทั่วไปมักเข้าใจผิด    อยากให้ลูกอ่านหนังสือออกเร็วๆ    แล้วสร้างแรงกดดันให้โรงเรียนชั้นเด็กเล็กและอนุบาลต้องเน้นสอน   การจัดกระบวนการเรียนรู้ในชั้นเด็กเล็ก ที่ควรจัดแบบ Play-Based Learning   จึงกลายเป็น Academic-Based Learning ซึ่งเป็นพิษต่อพัฒนาการของ สมองเด็ก

เขาบอกว่าในช่วงต้นถึงอายุ ๗ ขวบ เด็กควรเรียนจากการเล่า   เพื่อฝึกฝนพัฒนาการของร่างกาย และด้านความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ด้านอารมณ์และสังคม   จากการที่เด็กลงมือทำสิ่งต่างๆ เอง ได้สัมผัสสิ่งต่างๆ ด้วยตนเอง

เขายกตัวอย่างที่ไปพบด้วยตนเอง (ในรัฐแคลิฟอร์เนีย) ที่พ่อ (ผู้มีฐานะร่ำรวย) ของเด็กบอกว่า ตนเลือกส่งลูกเข้าโรงเรียน ก เพราะสอนให้เด็กเรียนรู้ได้เร็ว    เมื่อไปเยี่ยมโรงเรียน ก ก็พบว่าเขาประกาศว่า จัดการเรียนแบบ มอนเตสซอรี่    คือให้เด็กเรียนแบบจับต้องเล่นของต่างๆ   แต่เมื่อเข้าไปสังเกตกระบวนการ เรียนรู้ในชั้นเรียนก็พบว่า เป็นการเรียนแบบ Teacher-Directed (Passive Learning)   ไม่ใช่แบบ Student-Directed (Active Learning) อย่างในอุดมการณ์ ของ มอนเตสซอรี่

เขาบอกว่า การให้เด็กเรียนวิชาเร็ว โดยที่สมองยังไม่พร้อม จะก่อความเครียด    ความเครียดนี่แหละ เป็นพิษร้ายต่อพัฒนาการของสมองส่วนที่ว่าด้วยการเรียนรู้และความจำ คือ ฮิปโปแคมปัส

การเรียนโดยครูสอนวิชาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก จะปลูกฝังความเป็น “ผู้ตาม” ตั้งแต่เด็ก    โดยเด็กจะคิด และทำตามที่ครูสอน    แต่การเรียนแบบเล่น หาวิธีการต่างๆ เอง จะปลูกฝังความเป็นผู้นำ ความเป็นตัวของตัวเอง และความคิดสร้างสรรรค์

เขายกตัวอย่างผลงานวิจัย ๒ ชิ้น    ชิ้นแรกเป็นของ Alison Gopnik และคณะแห่ง UC Berkeley    บอกว่า ได้ทดลองให้เด็กเล็กเล่นตุ๊กตาที่ร้องเพลงได้    โดยแบ่งเด็กออกเป็น ๒ กลุ่ม    กลุ่มที่ ๑ ครูสอนวิธีเล่นให้ โดยต้องมีหลายขั้นตอนตุ๊กตาจึงจะร้องเพลง    กลุ่มที่ ๒ ครูแกล้งบอกว่าตุ๊าตานี้ร้องเพลงได้ แต่ครูยังไม่รู้ว่าทำ อย่างไรตุ๊กตาจึงจะร้องเพลง   ผลคือเด็กกลุ่มแรกทำตามที่ครูสอนได้ แต่ต้องทำหลายขั้นตอนตามที่ครูสอน     ส่วนกลุ่มที่ ๒ ค้นพบว่าทำเพียง ๒ ขั้นตอน ตุ๊กตาก็ร้องเพลงแล้ว    ผมค้นบทความคล้ายกันของ Alison Gopnik ที่นี่

งานวิจัยอีกชิ้นหนึ่ง เป็นของ Laura Schultz และคณะแห่ง MIT   ทดลองให้เด็กเล่นตุ๊กตาที่เปล่งเสียง และทำอย่างอื่นได้หลายอย่าง   โดยแบ่งเด็กออกเป็น ๒ กลุ่ม   กลุ่มที่ ๑ ครูสอนวิธีเล่น ทำให้ตุ๊กตาเปล่งเสียง    กลุ่มที่ ๒ ครูไม่สอนวิธีเล่น   พบว่าเด็กกลุ่มแรกเล่นให้ตุ๊กตาร้องได้เท่านั้น   แต่กลุ่มที่ ๒ เล่นตุ๊กตาได้หลายอย่าง

ผลงานวิจัยทั้งสองบอกเราว่า การสอนวิธีการโดยตรง ปิดกั้นความอยากรู้ และความสร้างสรรค์ของเด็ก

ผลงานวิจัยอีกชิ้นหนึ่งเป็นเรื่องการเรียนรู้ภาษาและคำศัพท์ ในเด็กอายุ ๑ - ๒ ปี บันทึกคำพูดโต้ตอบ ระหว่างพ่อแม่กับเด็กอย่างละเอียด    พบว่าไม่มีการสอนโดยตรงเลย   แต่เด็กได้เรียนรู้ถ้อยคำอย่างมากมาย   จากการเล่าเรื่อง การเล่น  ร้องเพลง  เล่าเรื่องตลก   ไม่ใช่จากการสอนโดยตรง

การเล่น ทำให้เด็กได้ฝึกใช้กล้ามเนื้อมัดเล็กๆ ของมือและส่วนอื่นๆ ที่เรียกว่า fine motor   เช่นการลากเส้น วาดรูป ตัดกระดาษ    ช่วยให้เด็กได้ฝึกประสานการรับรู้ละเอียดระหว่างมือกับตา   ช่วยกระตุ้นพัฒนาการของสมอง   ผลการวิจัยบอกว่าการมีทักษะดังกล่าวดี   เป็นตัวทำนายผลสัมฤทธิ์ ของการเรียนในอนาคต

หลักฐานว่า การให้เด็กเรียนวิชาตั้งแต่ยังเล็ก ก่อผลร้ายต่อชีวิตเด็กมาจากผลการวิจัยของ Lawrence Schweinhart และคณะ   โดยติดตามศึกษาเด็กอายุ ๓ - ๔ ปีที่เป็นเด็กยากจน    ไปจนอายุ ๒๓ ปี    ประมาณครึ่งหนึ่งเข้าเรียนชั้นเด็กเล็กที่สอนวิชาเข้มข้น   อีกครึ่งหนึ่งเรียนในโรงเรียนเด็กเล็กแบบ play-based   พบว่าเกือบครึ่งของเด็กกลุ่มแรกมีชีวิตที่มีปัญหาทางอารมณ์   ปัญหานี้มีในเด็กกลุ่มหลังเพียงร้อยละ ๖ เท่านั้น    เด็กกลุ่มหลังมีอัตราถูกจับกุมจากการก่อปัญหาความรุนแรงต่ำกว่า   และระหว่างเรียนได้รับการวินิจฉัยว่า มีปัญหาทางอารมณ์ ต้องเข้าเรียนในชั้นเรียนของเด็กพิเศษต่ำกว่า

เขาตั้งข้อสงสัยว่า   การให้เด็กเรียนวิชาตั้งแต่ยังเล็กเกินไป   จะสร้างรอยแผลถาวรให้แก่สมองเด็ก

วิจารณ์ พานิช

๒๗ ธ.ค. ๕๖

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich