Thaiihdc.org

การวางจานอาหารจองโต๊ะที่ Food Center ไว้     แล้วเดินไปซื้ออย่างอื่นเพิ่มเติม อาจเป็นอันตราย    

ระวังตัวเองดีๆ นะ
ด้วยความปรารถนาดีจาก   Intelligent  Living

นางผาสุก อายุ ๒๘ ปี เข้าไปจับจ่ายซื้อของที่
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เมื่อรู้สึกหิว จึงแวะที่
ศูนย์อาหารของห้าง

ที่นั่นมีผู้คนพลุกพล่าน เธอจึงไม่ทันสังเกตถึงสายตา
ประสงค์ร้ายสองคู่กำลังจับจ้องตนเองซึ่งมีเครื่อง
ประดับมีค่าบนตัวเป็นเป้าหมาย

ผาสุกทิ้งอาหารไว้บนโต๊ะเพื่อไปซื้อเครื่องดื่ม
จึงเป็นโอกาสของคนร้ายที่จะลงมือปฏิบัติการ
จริยา(นังนกต่อ) 1 ในแก็งฟ้าสฟู้ด ซึ่งนั่งห่าง
ออกไปไม่ไกลก็นักรีบเดินมาที่โต๊ะของผาสุก
ทำทีเป็นหยิบทิชชูบนโต๊ะ
ด้วยความรวดเร็วแอบเทยานอนหลับอย่างแรง
ใส่ลงไปในอาหารที่ผาสุกวางทิ้งไว้
แล้วทำทีเป็นเดินเลือกซื้ออาหารตามร้าน

ผาสุกกลับมาที่โต๊ะพร้อมน้ำดื่มและเริ่มต้น
รับประทานอาหาร ขณะที่จริยาก็หาที่นั่งที่ใกล้ที่สุด....ทำทีดื่มน้ำ

' ตอนนั้นไม่ได้สงสัยอะไร ที่ผู้หญิงคนนั้นเขามานั่งใกล้ ๆ เพราะ
Food Center มันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว   อีกอย่าง
เห็นว่าเขาเป็นผู้หญิงด้วยกัน ' ผาสุกให้การกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

เพียงเวลาไม่นานที่ผาสุกรับประทานอาหารผสมยานอนหลับเข้าไป
เธอก็เริ่มง่วงและมึนศีรษะ และนั่นคือโอกาสของแก็งมิจฉาชีพ
จริยาตรงรี่เข้าไปทันที ' ขอโทษค่ะ คืออยากจะถามว่า
แผนกเครื่องสำอางนี่อยู่ชั้นไหน ' ผาสุกพยายามตั้งสติแต่
ความง่วงมึนงงมันก่อตัวขึ้นรวดเร็วจนควบคุมไม่ได้

" คุณเป็นอะไรไปคะ...ไม่สบายหรือคะ "
จริยารีบเข้าประคองผาสุกให้ลุกขึ้น ซึ่งเธอก็หมดแรงจะขัดขืน
" ฉันจะพยุงไปนะคะ สงสัยต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะค่ะ "
จริยา (นังนกต่อ) ประคองกึ่งลากผาสุกออกไปจากบริเวณนั้น
โดยมีสายตาหลายคู่จ้องตามไป แต่ไม่มีใครสงสัย
เพราะภาพที่เห็นทำให้คิดว่าผู้หญิงคนหนึ่งไม่สบาย
และเพื่อนกำลังพาออกไปเท่านั้น ไม่มีใคร
สังเกตก่อนหน้านี้ว่าใครเป็นใคร มาคนเดียว
หรือมากับใคร นอกจากมิจฉาชีพเท่านั้น!
ผาสุกให้การกับเจ้าหน้าที่ตำรวจต่อไปว่า
" ตอนนั้นเท่าที่จำได้ก็คือรู้สึกมึนงง   เวียนหัว
คล้ายจะเป็นลม   หนังตามันจะปิดซะให้ได้
ฉันพยายามสู้กับมัน พยายามจะไม่หลับ แต่ก็
ไม่มีแรง รู้แต่ว่ามีคนประคอง "

จริยานางนกต่อพยายามพยุงเหยื่อที่ใกล้
หมดสติไปยังจุดนัดพบ ซึ่งที่นั้นไกรสร   สมาชิกร่วมแก๊ง
ทำทีเป็นคนขับวินรถจักรยานยนต์รับจ้าง คอยท่าอยู่แล้ว
ไกรสรตะโกนถาม " มอเตอร์ไซค์มั้ยพี่ "  
จริยารีบตอบ " ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด "
เพียงเท่านี้..ก็ขจัดความสงสัยของคนรอบๆ ไปได้แล้ว
จริยาก็พยุงผาสุกขึ้นรถจักรยานยนต์ซ้อนสามไปด้วยกัน (บางแก๊งก็เป็นรถโดยสารประเภทอื่น)
แน่นอน คนร้ายมิได้นำเธอส่งโรงพยาบาล แต่กลับพา
ไปยังบ้านพักของตนเองที่ถนนลาดหญ้า เขตคลองสาน


เมื่อไปถึง..ผาสุกพยายามลืมตามองรอบๆ ก่อนจะอาเจียน
ออกมาจนหมด สองมิจฉาชีพรีบประคองผาสุก
เข้าไปภายใน มงคลหัวหน้าแก็งซึ่งรออยู่แล้ว
ละลายยานอนหลับให้หญิงสาวดื่มอีก แต่คราวนี้
เธอปัดป้องจึงถูกจับกรอกแทน ทั้งคู่ช่วยกันปลดทรัพย์
จริยา(นางนกต่อ) หยิบกระเป๋าสตางค์ของผาสุกออก
ดูบัตรประชาชน " อยู่ไหน " เสียงมงคลถาม
" แถวเยาวราช " จริยาตอบ มงคลพยักเพยิดให้จริยาออกไปแล้ว
จัดการปลดกระดุมเสื้อผาสุกหมายจะข่มขืน
ซึ่งพวกมันมักจะทำเป็นประจำภายหลังจากรูดทรัพย์แล้ว
แต่ครั้งนี้เหยื่อไม่มีท่าทีจะหมดสติเอาง่ายๆ


" ที่ฉันจำสถานที่ได้ เพราะฉันเคยไปมาก่อน และคง
เป็นเพราะฉันอาเจียนออกมาหมดด้วย " ผาสุกให้การต่อไป
" ตอนที่มาถึงบ้านคนร้าย ก็พยายามสำรวจว่าเราอยู่ที่ไหน
รู้สึกว่ามันผิดปกติแล้ว แต่ไม่มีแรง พวกมันเอาน้ำมาให้กิน
แต่คิดว่าเป็นยานอนหลับอีก ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าพยายาม
ลวนลาม   ฉันเลยรวบรวมสติขัดขืน มันก็คงร้อนตัว "

เมื่อเห็นว่าเหยื่อยังมีสติ คนร้ายจึงรีบร้อนพาเหยื่อ
ออกจากบ้านโดยเร็ว คราวนี้ด้วยรถแท๊กซี่ซึ่งเป็นพวกเดียวกัน
นำเธอไปทิ้งไว้ไม่ไกลจากบ้านของเธอเอง

" ตอนนั้นฉันเกือบจะไม่ได้สติแล้ว แต่ยังจำได้ว่า
เป็นซอยบ้าน จึงพยายามเดินไปให้ถึง
พอถึงบ้านก็หลับเป็นตายเลย "

ผาสุกสรุปคำให้การ.......เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง
ภายหลังจากที่พยายามทบทวนเหตุการณ์อย่างหนัก
เธอก็จำได้ว่าสถานที่ที่ถูกพาไปรูดทรัพย์นั้น
ตนเองเคยไปทำธุระมาก่อนเมื่อไม่นานมานี้
เธอจึงชวนน้องสาวไปแอบดูสถานที่เพื่อความแน่ใจ

" ใช่ ใช่ แน่แน่ นั่นไงมอเตอร์ไซค์ คันนั้น นั่นไงรอยอ้วกของพี่ "

พฤติกรรมของมิจฉาชีพเหล่านี้ จะยังสามารถกระทำ
กับเหยื่อรายอื่นต่อไปได้อีกหลายครั้ง ถ้านางผาสุก
ไม่ตัดสินใจเข้าแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ความจริงตำรวจก็ได้รับข้อมูลพฤติกรรมและกำลัง
ติดตามสืบแก๊งคนร้ายพวกนี้อยู่   แต่ที่ผ่านมา
ไม่มีการแจ้งความ   บางคนเป็นพยาบาล บางคนเป็นนักธุรกิจ
ยิ่งถ้าโดนข่มขืนด้วยก็คงรู้สึกอับอาย เลยไม่มาแจ้งความ
คราวนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจรวบตัวได้ทั้งแก๊ง พร้อมคำสารภาพ

" ผมจะคอยเฝ้าดูอยู่ที่ Food Center ตามห้างต่างๆ
คอยดูคนที่มีทองเยอะ ๆ ท่าทางฐานะดี
ทำมาหลายครั้ง กว่า ๒๐ ครั้งได้ ยานอนหลับจะใช้อย่างแรงเลย
ซื้อจากร้านขายยาที่บางแค เอามาบดผสมน้ำ
ที่ผ่านมามักจะเป็นผู้หญิง รูดทรัพย์แล้วก็ข่มขืนด้วย
เพื่อให้เขาไม่กล้าแจ้งความ "  

จีระ หงส์ลดถึงคนทำงาน HR ในประเทศไทย

1.               ถ้ารุ่นใหม่ ๆ อายุ 25 – 35 คงไม่ค่อยรู้จักผม เพราะทำงานมานาน

2.               แต่ถ้าจะศึกษาดูบ้างว่า อาจารย์จีระคิดและทำอะไรมาบ้าง..ก็ไม่เลว

3.               ปริญญาตรี ผมไม่ค่อยได้สอน แต่สอนระดับโท / เอก มีโอกาสบ่อยมาก

4.               บางท่านเรียน HR มาจากมหาวิทยาลัย ต้องรู้ว่า ส่วนมากมาจากตำราที่โบราณและเน้นตะวันตก อย่างมากก็แปลมาและทำงานไม่เป็น

5.               กฎข้อแรกของการทำงานด้าน HR คือ มองคนเป็นปรัชญาว่า “คนเป็นทรัพย์สินที่มีค่าที่สุด” ในองค์กรของคุณพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา

6.               ของนายจีระ คือ HRDS

•  
  • Happiness
  • Respect
  • Dignity
  • Sustainability

ระดับ Macro คือ

1 การศึกษา

2 สุขภาพอนามัย ซึ่งต้องมีรัฐบาลทั้งระดับกลางและระดับท้องถิ่นดูแล

-          ปัญหาท้องถิ่นดูแล

-          ปัญหาก็คือ ประเทศไทยเคยชินกับทรัพยากรธรรมชาติ

เลยสนใจผลิต HR หรือ ทุนมนุษย์ในระดับ Macro ได้ ไม่ดี ไม่มีคุณภาพ ประเทศที่สนใจทุนมนุษย์เพราะไม่มีทรัพยากรอย่างอื่นๆ เช่น สิงคโปร์ จะเน้นคุณภาพของคน แต่ HR คือการปลูกและการบริหาร (เก็บเกี่ยว) คนในองค์กร

-          ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่

-          เรียกว่า ระดับ Micro ราชการ รัฐวิสาหกิจ, เล็ก กลาง, ใหญ่ ซึ่งจะเป็นเรื่องสำคัญมากในปัจจุบัน

-          ปัญหาต่อมาก็คือ คนจบมาคิดไม่เป็น แค่ มีปริญญาแต่ไม่ปัญญา

  ระดับองค์กร

1 ผู้นำไม่สนใจ

2  HR ไม่เก่ง ส่วนมาก ทำงานประจำ

-          เน้น การสร้าง มูลค่าเพิ่มให้แก่ทุนมนุษย์ในองค์กร จึงเป็นปัญหาปัจจุบัน (ติดตามต่อ)

จีระ หงส์ลดารมภ์